Schwarzetann
Im Tannewald,
An dunkler Hald,
Viel Trimmer sin noch z’finde.
In alter Zit,
Han fromme Lit
A Klosterle dert grinde.
Doch gar net lang
Isch Kirchegsangv
In Wald un Hag gebliwe.
Dr Bür ich kumme,
Hat alles gnume
Un Nonn un Mönche vertriwe
Ein einziga Schatz
Nur behalt sine Platz
Versteckt im Kloschtergarte.
D’Apostelschar
Ganz goldig, klar,
Tüet uf Erlesung warte.
Un mangmol spot
Im Owerot,
Wenn lang versunke d’Sunne,
A Glöckle klingt.
Dr Wald versinkt,
Vum Barg har schritte d’Nunne.
Im Klostergrund,
Zur gliche Stund
D’Apostel hall entschene.
Dr’Goldschatz blinkt,
Dr Petrus winkt:
“es will uns keener heve!”
Un d’Hand am Harz
Im tiefeste Schmarz
Dr Nonnezug verschwindet.
Sie bliewe verbannt
Bis kurzer hand
D’Apostel eber findet.
Schwarzenthann
Dans une forêt de sapins
A une sombre place
De nombreuses ruines sont à voir.
Aux temps anciens
De courageuses gens
Y ont fondé un petit couvent
Mais durant peu de temps
Les chants religieux
Dans la forêt sont restés.
Le Paysan est venu,
A tout pris,
Et chassé nonnes et moines.
Un seul trésor
A gardé sa place,
Caché dans le cloître,
La communauté des Apôtres.
En or bien sûr,
Il attend d’être découvert.
Et parfois tard
Dans le crépuscule,
Quand le soleil a disparu,
Résonne une cloche.
La forêt disparaît,
De la montagne arrivent les nonnes.
Dans l'espace du couvent,
En même temps,
Apparaît le halo des Apôtres.
Le trésor luit,
Saint Pierre dit :
« Aucun ne voudra nous toucher ».
Et, la main sur le coeur,
Dans une profonde douleur,
La procession disparaît.
Ils restent bannis
Jusqu’au jour où
Quelqu'un découvrira les Apôtres.
Théobald WALTER,
Historien et Maire de Rouffach. (1867/…)
- Traduction de Guy Wisselmann